Գևորգ Դանիելյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է.

Այդ հիրավի եզակի մարդկանց մասին մեզ տրված չէ շատ բան իմանալ, դա բխում է ինչպես նրանց, այնպես էլ պետության անվտանգության շահերից: Խոսքս հատուկ պատրաստություն անցած և անասելի բարձր որակներով օժտված հայ հետախույզների մասին է: Այս համատեքստում երախտապարտ պետք է լինենք նրանց, ովքեր գոնե «վաղեմության ժամկետն» անցնելու հիմքով գեղարվեստական հարթությամբ մեզ հրամցնում են նրանց վառ կենսագրականի՝ հրապարակման համար թույլատրելի դրվագները: Երիտասարդ սերնդին առաջարկում եմ ընթերցել Աշոտ Աղաբաբյանի «ԹԱԿԱՐԴ» վեպը՝ նվիրված արդեն «բացահայտված» բացառիկ հետախույզ ՋՈՆ ՀԱՆԻՍՅԱՆԻ արտասովոր կյանքին: Վերջերս մարզումներից հետո, երբ սպորտային հագուստով դրսում էի և իմ կարծիքով՝ գրեթե անճանաչելի, ինձ մոտեցավ թիկնեղ և քննախույզ հայացքով մի մարդ, բարևեց և առանց այլևայլության ասաց, որ կամենում է ինձ մի գիրք հանձնել: Մարդկանց դեմքերը մտաբերելու իմ խոցելի հիշողությունը հերթական անգամ ինձ դավաճանեց, սակայն որոշեցի անկեղծ լինել և խոստովանել, որ չեմ կարողանում մտաբերել զրուցակցիս, հընթացս հույս ունեի, որ ինքն ինձ այլ մարդու հետ է շփոթում: Բայց չէի հաշվարկել, որ գործ ունեմ լեգենդար հետախույզի հետ, որը մարդկանց դեմքերը ճշգրտորեն մտաբերում է անգամ 20-30 տարի անց: Դե իսկ գրքի համար անչափ շնորհակալ եմ…